Wie kent het niet…de kunst om in beweging te komen. Zelfs al heb je vurige verlangens, daar naartoe bewegen en inzetten is echt stap twee. Ook zelf ken ik het goed. Sinds een tijdje heb ik mijn eigen coachpraktijk. Waar ik vurig op hoopte, dat het werk aan kwam waaien, bleek toch net niet het geval te zijn… Hartstikke logisch natuurlijk, maar de wens blijkt ook hier de vader van de gedachte. Tijd om actie te ondernemen en de boer op te gaan, met name in het veld van organisaties. Dit wetende wil nog niet zeggen dat ik dat zo maar even doe. Nog één “Netflix-je”. Ook uitrusten is belangrijk, na een dag hard werken in mijn bijverdienste baantje in de horeca. Zelfs schoonmaken wordt ineens aantrekkelijk. Maar daarna begin ik echt, heus, echt heus! …in volle conversatie met mezelf… Ooit bood een Russische reiziger in India mij drugs aan. Dit wees ik van de hand met het antwoord: “nu even niet, misschien morgen”. Los van alle waardeoordelen rondom drugs, is zijn reactie me altijd bijgebleven. In een “vloeiend” Engels – Russisch accent sprak hij de woorden: “Tomorrow?! Tomorrow never comes!”

“In beweging komen” is het thema waarmee ik mensen onlangs heb gecoacht tijdens een retraite. Vijf dagen met een groep van 63 deelnemers en 17 begeleiders in de stilte, waarbij mensen individuele coachsessies konden krijgen met uiteenlopende thema’s als startpunt (bijv. ‘Liefde, relaties en gedoe’, ‘Conflict en contact’, en zo ook ‘In beweging komen’). In die vijf dagen heb ik zo’n 25 sessies gegeven rondom dit thema. Heel bijzonder om te doen én ook gewoon gaaf! Eén van de meest inspirerende sessies rondom “in beweging komen” duurde zeggen en schrijven twee minuten. De persoon in kwestie beschreef dat hij het zo lastig vond om in beweging te komen. Hij kwam met vergelijkbare excuses als hierboven. Hij wilde zo graag weer ervaren hoe het was om gewoon “te doen”, want daar kwam hij zo moeilijk toe. Ik zei tegen hem: “nou, ga maar staan in het midden van de ruimte.” Van daaruit wilde ik verder kijken wat te gaan doen. Wat volgde zorgde direct al voor een geslaagde sessie. Hij sprong letterlijk van zijn stoel en vloog naar het midden van de kamer. “Doen” in haar volle glorie! In het midden aanbeland, vroeg ik de man zijn ogen te sluiten en te voelen wat hij daar in dat moment ervoer. Hiermee benadrukte ik de ervaring en bracht het daarmee in zijn bewustzijn. Hij was letterlijk in beweging gekomen, de energie en het enthousiasme gierden door zijn lijf. De sessie was klaar.

Het was die ene sprong vanaf zijn stoel wat ik zo indrukwekkend vond. In een split second was de mentale worsteling gedaan en de beweging gecreëerd.  Bruisend en levend, klaar voor wat komen gaat. Een les voor hem en zo ook voor mij. Met deze energieke twee minuten en de wijze woorden van de Rus in India in gedachten zit er maar één ding op: Gewoon DOEN!