In mijn vorige blog schreef ik dat ik meer behoefte heb de laatste tijd om mijn disciplines weer steviger aan te zetten. Ik mediteer langer, consequenter en dat zelfde geldt ook voor het beoefenen van yoga. Ook schreef ik dat het me te doen is op een richten van het tussengebied, op het scheppende principe. Om vandaar uit creatief te leven met dat wat zich aandient. Je zou ook kunnen zeggen, dat ik helemaal mezelf kan zijn, zonder aanpassing met alles wat er is, dat de dingen gaan zoals ze gaan, zonder een verzetten of een iets willen bereiken in hoe ik zou willen zijn. Dat ik helemaal mezelf ben, in contact, verbinding met de wereld, de mensen om me heen. Dat de beweging, mijn handelen gebeurt, door me heen komt zonder dat ik het van tevoren bedacht heb.
Deze morgen met de meditatie begonnen we met een rondje hoe het met een ieder was. Daaruit ontstond een thema wat ik gebruikte met een visualisatie. Rust, zachtheid, huiselijk zijn en behaaglijkheid waren verlangens die gedeeld werden. De drukke tijd van hard werken, de zomer, ligt achter ons. Het is de tijd van loslaten, zoals de bladeren hun werk gedaan hebben en hun takken verlaten, zo is het ook met ons. Ook wij hebben dingen los te laten en ons voor te bereiden op de winter. In het beoefenen van mijn discipline, yoga en meditatie is dat wat ook vrij komt bij mij. Het gaat over zachtheid. Lief te zijn voor mezelf, de hardheid van het harde werken los te laten. Het gaat over lekker huiselijk zijn, kaarsen aanzetten en lekker eten maken. Naar binnen keren. Het is een uitdrukken van mijzelf in de wereld. Dat is wat zich aandient en wat ik heerlijk vind om me aan over te geven.