…was de vraag die ik met licht cynisme en humor om mezelf, aan mezelf stelde. 6.30 uur op mijn fietsje in een ontwakend Utrecht, half wakker, half slapend, op weg naar de ‘Ruimte voor Aandacht‘ waar ik meditaties geef met lichaamswerk. Ik was van plan deze vraag ook aan de mensen te stellen in een meditatie. Wat brengt je hier eigenlijk, waarom doe je dit en wat is het verlangen wat eronder zit. Het grove plan wat de avond ervoor gesmeed was. Deze ochtend kon ik dat niet opbrengen op een bepaalde manier. Ik was daar niet en de groep ook niet. Plan overboord en we hebben een meditatie/visualisatie gedaan waarin je je voorstelt dat je een plant/boom met bloem bent, stevig geworteld in de aarde en een bloem die zich richt op het licht, het licht van de opkomende zon. Zich voedend vanuit de aarde, vanuit de zon. Een Tibetaanse yoga oefening om ruimte in je lijf te ervaren deden we hierna en vervolgens in stilte gezeten, ervaren hoe het is met jezelf en te observeren wat er gebeurt. Het was nog geen 8.00 uur en ik deelde dat ik een heel ander plan had. Dat ik ook mezelf afvroeg waarom ik dit eigenlijk doe? Die kreeg ik gelijk terug natuurlijk; “en waarom doe je het eigenlijk?” Mmmm, altijd fijn als je een zelf bedachte vraag mag beantwoorden dacht ik:-) Ik ben hiermee begonnen omdat ik het simpelweg gewoon leuk vind! Omdat het een goed begin is van de dag. Samen met een groep zodat je het niet alleen hoeft te doen. En als ik voor mezelf spreek, ik moet mijn bed wel uit, want er zitten mensen op me te wachten. Zo begon ik, maar nu een paar weken verder: wat wil ik eigenlijk, waarom doe ik dit en wat wil ik de mensen bieden? Het antwoord is zich nog steeds aan het vormen. Mensen laten ervaren hoe fijn stilte is, de leegte in hunzelf. En nog mooier: leegte met een hoofdletter L. Daaraan werken. Maar ook inspireren en delen wat ik zelf weet. Hoe ik mezelf steeds beter leer kennen en elke dag nog weer een beetje meer en beter. Hoe belangrijk ik het vind dat je jezelf leert kennen, bewuster wordt, vrijer en daarmee steeds beter of meer ruimte en leegte ervaart. En dat ik dat ook een ander gun, jezelf leren kennen en jezelf kunnen zijn. Ik stelde ook de vraag aan de groep. Bijzonder om te horen dat dit aanbod om deze ochtenden mee te maken precies op het goede moment was gekomen bij een aantal. Het raakte me toen iemand zei dat ze na vijf keer besefte dat ze zichzelf misschien wel helemaal niet zo goed kent als dat ze dacht. Interessant gegeven zei ze, het maakte haar nieuwsgierig. Hoe mooi is dat toch eigenlijk. Een prachtige gewaarwording. Een ander zei dat de eerste dag dat ze mee had gedaan voorbij was gevlogen, een dag waarin ze helemaal in de flow zat.
Waarom doe ik dit ook alweer?!…nou hierom dus…op mijn fietsje weer terug naar huis fietsend om 8.15 uur. Ook al kost het soms moeite en heb ik niet altijd zin. Het geeft zoveel moois, bij mezelf, bij de ander. Een prachtige begin van de dag.
Geef een reactie